به مناسبت 14 آبان‌ماه، روز «فرهنگ عمومی» مقاله ذیل معرفی می‌گردد.
موضوع: تاثير فرهنگ ديداری بر فرهنگ عمومی در بستر فرآيند جهانی شدن
فصلنامه تخصصی علوم سیاسی، شماره 11، تابستان 1389، صص 28-5.
نویسنده: حسینعلی نوذری1، عفت‌السادات افضل طوسی2
1. عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرج، گروه علوم سیاسی، کرج، ایران.
2. عضو هیات علمی دانشگاه الزهراء.
چکیده:
جهانی شدن خواه يک پروسه و فرآيند همگانی و اجتناب ناپذير و خواه نوعی پروژه باشد، در شرايط کنونی توسط رسانه‌های گروهی و خصوصا اينترنت تا حذف فرهنگ ديگر ملل به سرعت در حال شکل‌گيری است. به نظر می‌رسد يکی از پيامدهای گسترش فرهنگ جهانی کنترل روند توليد و مصرف در سطح جهانی است. ابزارهای مهم اين فرهنگ‌سازی عبارتند از: رسانه‌های گروهی و وسايل ارتباط جمعی، شبکه اينترنت و ماهواره‌ها، راديو و تلويزيون، ويدئو، مطبوعات و نشريات، کتب، و حتي شبکه‌های گسترده تلفن همراه و بانک‌های اطلاعاتی. همه اينها در قالب فرهنگ ديداری يا تجسمی، بصری در راستای ايجاد تغيير و تحول، دگرگونی، يا تحريف و کژديسگی عمل می‌کنند به طوری که با توليد و توزيع اطلاعات، رفته رفته می‌توان فرهنگ ملل مقصد را تغيير داد. فرهنگ ديداری با توجه به تکنولوژی روز در ارسال اطلاعات و حتی ايجاد سرگرمی‌ها، از دريچه چشم مردم آرام آرام فرهنگ عمومی را تغيير داده و گاه آن را ضعيف و تخريب می‌کند. زيرا امروزه مردم بيش از آنکه بخوانند يا بشنوند ترجيح می‌دهند ببيند و اين آسان‌ترين شيوه انتقال فرهنگی آن هم با سرعت نور و در دنياي مجازی است. اين مقاله برآن است که شيوه‌های باز توليد فرهنگ از طريق فرهنگ‌سازی ديداری و تاثيرات آن را در تغييرات فرهنگی بررسی کرده و اهميت بازتوليد فرهنگ ديداری در جهت اهداف فرهنگ عمومی را تحليل کند و اين دغدغه را دارد که هنر وآداب و رسوم، آموزهی‌هاي دينی و فلسفی و حتی آموزه‌ها‌ی باستانی اين سرزمين رفته رفته به شکل منسجمی در فرهنگ ايرانی بافته شده است و لازم است به باز توليد فرهنگ ديداری در عرصه جهانی شدن فرهنگ، مبادرت ورزيده و يا آن را اصلاح و انتشار داد.
کلیدواژه‌ها:
جهانی شدن، فرهنگ دیداری، فرهنگ عمومی، فرهنگ عامه، تصویر