معرفی مقاله
عنوان: «طبقه‌بندی ساختارگرایانه شیوه‌های روایتگری در هنرهای نمایشی»
مجله پژوهش‌های ارتباطی: دوره 28، شماره 1، بهار 1400، صص 93-117.
نویسنده: علی کشوری دوغایی، مهدی پوررضاییان، خشایار قاضی زاده
چکیده:«شیوه‌های روایتگری» یکی از چالش‌های پیچیده و مداوم انسانی است. به‌ویژه، شاید اولین سؤال بشر در فرایند ارتباط این بوده است: «چگونه این مطلب را نقل کنم؟» این سؤالی که امروزه نیز همچنان پابرجاست. علاوه بر این، سؤالات دیگری نیز در ذهن روایتگران پدید می آید. «عناصر اصلی روایت داستانی کدام‌اند؟»، «شیوه‌های روایتگری چه هستند؟» و «بهتر است برای نقل این داستان از چه شیوه‌هایی استفاده کنم؟». شواهد نشان می‌دهد که به‌جز تلاش‌های جدی اما کلی افلاطون و ارسطو یا نظریه پردازی‌های فاقد طبقه‌بندی سایر پژوهشگران، اقدام دیگری در این زمینه صورت نگرفته و نظام جامعی برای طبقه‌بندی این شیوه‌ها ایجاد نشده است. پژوهش پیش‌رو که به عنوان یک پژوهش کیفی، با روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از اسناد و منابع معتبر کتابخانه‌ای به انجام رسیده، با هدف دستیابی به طبقه‌بندی جامع شیوه‌های روایتگری برای استفاده روایتگران تدوین شده است. در نتیجه؛ ابتدا با تحلیل تعاریف جدی روایت، عناصر اصلی روایت داستانی، شناسایی و سپس، با بهره‌گیری از این عناصر و با توجه به طبقه‌بندی‌های پیشین و توصیف و تحلیل نظریات مهم ساختارگرایانه درباره روایت، الگویی جامع برای طبقه‌بندی شیوه‌های روایتگری در هنرهای نمایشی ارائه شده است.
کلیدواژه‌ها:
روایت، نمایش، نمایشواره، هنرهای نمایشی، شیوه‌های روایتگری